Θέλω λιγότερο κράτος, τι να ψηφίσω;

11/12/2007
08:30


Θέλω λιγότερο κράτος, τι να ψηφίσω;


Η απορία ενός αποβράσματος, ενός παρία της ελληνικής κοινωνίας που τολμά να αντιμιλά στον «πατερούλη»...



Προβληματικές



Για τους περισσότερους νεοέλληνες, η έννοια των προβληματικών επιχειρήσεων, είναι συνδεδεμένη με μια ανάμνηση από την εποχή της αθωότητας. Τότε που ο τόπος μας ήταν διαφορετικός, τα πιτσιρίκια έβλεπαν «Μπόλεκ και Λόλεκ», οι μεγαλύτεροι «Ντάλλας» και «Δυναστεία» και ο υπουργός εθνικής οικονομίας φρόντιζε τα οικονομικά μας κατά το δοκούν, χωρίς επιτηρήσεις και στρυφνούς επιτρόπους. Οι προβληματικές επιχειρήσεις είχαν δύο όψεις. Ήταν προβληματικές για το κράτος που αναγκάστηκε να τις θέσει υπό τον έλεγχό του και ιδιαίτερα επικερδείς για κάθε λογής "λαμόγια" που δημιούργησαν την τάξη των νεόπλουτων.



Στη συνέχεια, αφού τις έθεσε υπό τον έλεγχό του, το κράτος δεν τα κατάφερε καλύτερα. Απλώς έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη -στην τσέπη ΜΑΣ για να εξηγούμαστε- και συνέχισαν να μπαίνουν μέσα μέχρι που οι περισσότερες απαξιώθηκαν τελείως και η «ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων» περιορίστηκε σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεων και σε «μπαλκονάτα» συνθήματα. Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Οι συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας άλλαξαν και η χώρα μας αναπτύχθηκε σημαντικά. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, όμως, που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κράτους συνεχίζουν να παρουσιάζουν τη γνωστή εικόνα της κακοδιαχείρισης, των ελλειμμάτων και της ελλιπούς ως κακής εξυπηρέτησης. Για πολλούς, αυτή η εικόνα είναι η επιθυμητή. Το δημόσιο είναι το σπίτι τους, ο χώρος εργασίας τους, το χόμπι τους και πάνω απ’ όλα η ευκαιρία τους για μια γερή «αρπαχτή». Επίσης, για τους πολιτικούς, το δημόσιο είναι πεδίο δράσης λαμπρό. Η προσδοκία των ψηφοφόρων για μια τέτοια «θέση-κελεπούρι» γεμίζει τις αίθουσες στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις και τις κάλπες με σταυρωμένα ψηφοδέλτια.



VS



Προβληματικοί



Υπάρχουν σαφώς και άλλοι πολίτες με διαφορετικές βλέψεις, προσδοκίες και πολιτικές αντιλήψεις. Να όσο και αν ακούγεται σκληρό, σ’ αυτή τη ζωή υπάρχουν και φιλελεύθεροι, που απεχθάνονται τον άκρατο κρατισμό, τις παρεμβάσεις στην οικονομία και επιθυμούν μια κυβέρνηση που θα προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις και θα δώσει ώθηση στην αγορά. Το ερώτημα που τίθεται για τους ανθρώπους αυτούς, τους παρίες της ελληνικής κοινωνίας είναι απλό: «τι να ψηφίσουν»;



Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, και τα λοιπά κόμματα της αριστεράς, έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους, κάτι που λίγο πολύ έχει κάνει και το ΠΑΣΟΚ με τα γνωστά «ανοίγματα προς την αριστερά». Ξέρεις ότι αν ψηφίσεις προς τα εκεί το κράτος θα γίνει παντοδύναμο και «όποιος ψήφισε τον κύριον οίδε», μέσω της γνωστής λογικής της νομενκλατούρας. Οι μέτοχοι θα θεωρείται ότι κάνουν αφαίμαξη στο λαό και άλλα τέτοια. Η ΝΔ από την άλλη μεριά φαντάζει σαν μια προφανής επιλογή για τους «φιλελεύθερους». Προεκλογικά μίλησε για μεταρρυθμίσεις, λιγότερο κράτος και άλλα τέτοια που θα έκαναν ακόμη και το Στέφανο Μάνο να ριγήσει από συγκίνηση. Μετεκλογικά όμως προχωρά σε παρεμβατικές κινήσεις που συγκινούν ακόμη και ακραιφνή μπολσεβίκο. Σίγουρα όμως δεν μπορούν να θεωρηθούν φιλελεύθερες. Το πιο περίεργο, είναι ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει να χαίρει της εκτίμησης του κόσμου που προεκλογικά πείστηκε με «φιλελεύθερες εξαγγελίες» και τώρα επικροτεί παρεμβατικές πρακτικές. Σύγχυση. Έτσι, η ΟΑ θα συνεχίσει να είναι κρατική και όποιος έχει καταλάβει τι πρόκειται να αλλάξει κερδίζει «έξοδο μετά θεαμάτων». Ο ΟΤΕ που παραλίγο να γίνει ιδιωτικός με πρωτοβουλία Αλογοσκούφη, ξαναγυρνά με «φιρμάνι» στο Δημόσιο. Άντε να κρατικοποιήσουμε και κανένα multiplex για να δει επιτέλους ο κόσμος δωρεάν ταινίες που θα γυρίζονται με έξοδα του κράτους φυσικά. Ο πατερούλης μας προσέχει...



Σταμάτης Ζαχαρός





stamatis.zacharos@capital.gr

http://www.capital.gr/news.asp?Details=408892